بررسی میزان تاثیر آموزش بهداشت بر پوشش تنظیم خانواده توسط بهورزان در زنان روستاهای شهرستان چابهار

رشد بی رویه جمعیت موجب به هم خوردن معادلات اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و نارسایی در اجرای برنامه های اقتصادی شده و باعث ازدیاد فقر، عقب ماندگی فرهنگی و افزایش نرخ بیکاری می شود و خود این عوراض موجب سیکل معیوب و نتیجتا جمعیت را افزایش خواهد داد. ایجاد توازن بین شمار روز افزون انسانها و نیازهای فزاینده آنها از یک طرف و منابع محدود موجود از طرف دیگر برای بسیاری از کشورهای در حال توسعه از جمله ایران امری بسیار دشوار می باشد، به نظر می رسد برای رهایی از مسائل و مشکلات یاد شده ناشی از رشد بی رویه جمعیت اجرای دقیق برنامه های تنظیم خانواده تنها راه حل معقول می باشد. در همین راستا پژوهش حاضر اجرا شده است. این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی از نوع قبل و بعد است که جهت بررسی میزان تاثیر آموزش بهداشت بر پوشش تنظیم خانواده توسط بهورزان در زنان روستاهای چابهار در سال 1378 انجام گرفته است. روش نمونه گیری در این مطالعه به صورت تصادفی خوشه ای بوده که 10 خانه بهداشت به همراه 158 نفر از زنان روستاهای چابهار به عنوان نمونه انتخاب شده و تحت مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه (زنان و بهورزان) و آمار موجود در خانه های بهداشت بود پس از انجام آزمون اولیه، براساس نتایج بدست آمده برنامه آموزشی طراحی و براساس یک مدل ارتباطی طی چهار جلسه آموزشی به اجرا درآمد و حدود 6 ماه پس از اتمام برنامه آموزشی، آزمون ثانویه انجام شده و اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آزمونهای آماری تجزیه و تحلیل شدند. یافته های پژوهش نشان داد که بعد از آموزش، میزان آگاهی و نگرش زنان و بهورزان مورد مطالعه افزایش یافته و آزمون تی زوج تاثیر آموزش را نشان داد ‏‎(p<0/0001)‎‏. همچنین میزان عملکرد زنان از 8/34% به 2/61% بعد از آموزش افزایش یافته و آزمون مک نمار اختلاف معنی داری را نشان داد ‏‎(p<0/0001)‎‏ و در نهایت میزان پوشش تنطیم خانواده 10 خانه بهداشت منتخب از 54/33% (قبل از آموزش) به 98/58% (بعد از آموزش) افزایش یافت. بنابراین به نظر می رسد آموزش بهداشت می تواند نقش موثری در افزایش میزان پوشش تنطیم خانواده و کنترل جمعیت داشته باشد.